Postlarım - Blog Posts

kendimle bile konuşmak istemediğim bi gün

hüzünlerden bozma mutluluklar yaşıyorum~

önce derin nefes al ve ver sonra yüzünü iyice yıka, aynaya her zamanki gülümsemenle bak, belli oluyor mu? hayır. tamam, ağladığın belli olmuyor şimdi lavabodan çıkabilirsin

durduk yere kendimi çok mutsuz hissediyorum sanki içimde bir boşluk varmış gibi doldurulması gereken bir boşluk ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok iyi hissediyorum sonra bir anda modum sıfıra iniyor ama aslında durduk yere değil

"ağrı kesici bitmiş, üni sınavı var, mezun senem bir yıl daha kaybedemem, psikoloğa tekrar mı gitsem ama yeni birine en baştan tekrar anlatmak istemiyorum, neden böyle söyledim ki, ödevim yetişmeyecek, dur müzik açayım, uyuyamıyorum, uyanamıyorum, sorsam mı acaba ama ya istemediği hâlde cevap vermek zorunda hissederse, yine çok uzun konuştum, çok sessiz kaldım, annem ben küçükken beni dövdüğü için pişman mıdır, nasıl kendimi anlatabilirim, zaten anlamayacaklar daha çok üzüleceğim, yorgunluğum hiç geçmiyor, düşüncelerimi susturmak zorundayım, odaklanamıyorum, hava mı alsam biraz, gün içinde tek başıma o kadar da kötü hissetmiyorum eve gelmesinler, hadi artık gelsinler çok sıkıldım, ailemle çok güzel zamanlar geçiriyorum, keşke başka şehirde Nilay'la yaşasam, kimseyle konuşmak istemiyorum, boş boş tüm günümü anlatmak istiyorum, yalan söylüyor, kimseyle tanışmak istemiyorum, hayatıma yeni arkadaşlar alsam çok güzel olur, bizimkiler sinirli evde yokmuşum gibi davranmalıyım, kulaklığım nerede, su içmeliyim çok halsiz hissediyorum ama kusmak istemiyorum, yemek yemeyi unutmuşum, çok fazla yedim bugün, gece uyursam kabus görürüm gün içinde uyumalıyım, depremde bunları giymiştim tekrar giyemem, zihnimde çığlık sesleri var, gözümün önünden gördüğüm cesetler gitmiyor, ders çalışmam lazım ama odaklanamıyorum, uyursam gerçeklikten soyutlanırım uyumalıyım, resim çizmeye ilham kalmadı, boşvermiş gibi davran, kendimi kandırmaktan sıkıldım, ne hissettiğimi ben de anlayamıyorum, boşluktayım, sadece Nilay'la konuşabiliyorum ama çözemiyoruz, keşke kendimin ablası veya kardeşi olsaydım, değerimi anlamıyorlar, ailem ablam ve kardeşime gösterdiği anlayışı keşke bana da gösterse, alttan alıyorum diye daha çok üstüme geliyorlar, babama anlatsam beni anlar ama birilerine bir şeyleri nasıl anlatırım bilmiyorum, evden çıkmak istemiyorum, eve dönmek istemiyorum, Nilay bize gelsin, kahve içmeliyim, bunaldım, umutluyum geleceğimden, yarın sabah uyanmak istemiyorum..

uyumadan önce ağlar sonra da o yorgunlukla aralıksız uyurum

belki benim kağıt param bi şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir~

ellerin karanlık yalnızlığında tıkandım kaldım geceler boyu~

kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış

kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan

içindeki çocuğa sarıl, sana insanı anlatır~

berbat hissediyorum

gerçekten fazlasıyla sabırlı ve sakin bir insanım fevri hareket etmem asla gergin de değilimdir bunlara rağmen beni sinirden ağlayacak dereceye getirebiliyorsunuz ya tebrik ediyorum

ben bugün bi' kaç kere ölmüş olsam bile yeni doğmuşum gibi, sigaranı yakar gibi~

bence yazmalısın artık çünkü bana kalırsa ben yazmam

uykum var ama kafam susmuyor, gözlerim kapanmıyor

ah, umurunda mı sandın bu dünya

ah, neşesi yeter~

öldüm de gömülmelerdeyim~

hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar? bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...

kırıklarını aldırdım kalbimin~

''Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.''

saygı, minnet ve özlemle...

düşünceler+migren+vertigo= dinmeyen baş ağrısı

denize kıyısı olmayan insanları hiç sevemedim~

bazen onun tüm günü olmak istediğiniz insanın sadece 25. saatisinizdir, olabilir

onu bunu bırak benim okuduğum kitapları okumuş musun okumamış mısın

tüm gün etrafıma neşe saçtıktan sonra gece tek başıma kendimi iyileştirmeye çalışıyorum